Om even na half negen vertrek naar Westerbork. Dik 45 minuten onderweg, waarbij t.h.v. Gieten twee auto's achter de ene trainer aan bleven rijden en de rest achter de andere trainer aan, een andere route volgend. Tamara vond de route van trainer 1 een toeristische, maar t was wel mooi de snellere 😎.
Mooi complex, ruime en schone kleedkamers, mooie velden; de zunne scheen en in de kleedkamer was de stemming positief. De beide dames moesten t halve complex over naar hun kleedkamer en toen die terug waren, werd de opstelling doorgenomen.
Vier wissels- en Chris op t doel in de 1e helft.
Na de oorwassing vorige week, in de warming-up speciale aandacht voor de keepers en voor een beetje pittiger warming-up voor de rest v/h team. We gaven vanaf het begin best goed druk en deden niet echt onder voor VKW.
Een déjà-vu met BNC doemde op; 1 speler die er letterlijk en figuurlijk met kop en schouders boven uitsteekt en de wedstrijd bepaalt. Het werd, niet onverdiend, 1-0. We bleven strijden en Umar maakte een verdiende 1-1.
Enige irritatie over het arbitraal duo van de tegenstander begon al op te komen.
Het werd 2-1 en daarna 3-1.
De grensrechter bleef maar vlaggen tegen ons...
Het werd zelfs 4-1. Tóch bleven we vechten en die vechtlust werd beloond door een fantastische goal vanuit een vrije trap van - jawel, wederom - Ryan. We gingen met een 4-2 achterstand de kleedkamer in.
Besloten met vijf man achterin te gaan spelen, met twee man als pitbulls op hun nummer 14, drie man op het middenveld en drie-in-lijn op de centrale as. De tweede helft gingen we voortvarend van start met Bastiaan op het doel in deze helft.
Thijs viel uit, Tessa moest er even uit; het was een stevig potje. De scheids liet érg veel toe en had her en der echt even de fluit mogen hanteren. De irritatie over de grensrechter - in het dagelijkse leven stukadoor - groeide met de minuut - het leek wel vlaggetjesdag.. de vlag ging al omhoog nog vóór de pass was gemaakt.
Umar ging achterin de stofzuiger worden en Dymas ging voorin spelen. Die kreeg nog een mooie kans op de 4-3, maar speelde te zacht en hun prima keepende sluitpost had er geen moeite mee. We bleven drukken, maar af en toe kwam ook VKW dicht bij ons doel.
Tessa ging achter de spits voetballen en dat bracht wat extra schwung. Ze kwam zowaar óók dichtbij een doelpunt. De druk op het doel van VKW bleef... mooi om te zien.
Helaas was d'r nog wat stucwerk van de vrijdag in de ogen van hun grensrechter blijven zitten, want de vlag blééf maar omhoog gaan, ook waar het voor een loensende mol nog duidelijk was dat het geen buitenspel kón zijn. De scheidsrechter had ook niet de ballen om zijn assistent te overrulen.
Het bleef 4-2 en zo kon Bastiaan een schoon doel afleveren na het laatste fluitsignaal.
We hadden hier écht een punt verdiend; op inzet wel drie en als fair play een rol had gespeeld ook zeker drie. Iedereen in de kleedkamer een flink compliment gegeven voor de inzet; soms is er geen loon naar werken, helaas.
Op naar de volgende wedstrijd.
